به صلح آمد آن ترک تند عربده کن

گرفت دست مرا گفت تکری یرلغسن

سوال کردم از چرخ و گردش کژ او

گزید لب که رها کن حدیث بی سر و بن

بگفتمش که چرا می کند چنین گردش

بگفت هیزم تر نیست بی صداع دتن

بگفتمش خبر نو شنیده ای او گفت

حدیث نو نرود در شکاف گوش کهن

بلندهمتی و چشم تنگ ترک مرا

اگر تو واقف رازی بیا و شرح بکن

نه چشم تنگ خسیسم ولیک ره تنگ است

ز نرگسان دو چشمم به سوی او ره کن